Over

De ontwikkeling van mijn schrijfpassie

Mijn passie voor schrijven begon op de basisschool. We moesten dan een verhaaltje schrijven in een speciaal verhalen schrift en daar kreeg je dan een cijfer voor. Ik heb een aantal van die verhalen nog steeds. En ik had er ook mooie cijfers voor gekregen. 

Op de middelbare school ben ik begonnen met een science-fiction verhaal dat ik zelfs heb opgestuurd naar een uitgeverij. Uiteraard was ik afgewezen. Ook dit verhaal heb ik nog steeds… in meerdere drafts zelfs. Ooit zal ik het uitgeven… ooit.

Mezelf ontwikkelen door fanfiction te schrijven

Ik wilde graag mijn schrijfkunsten verbeteren en ben daarom heel veel fanfiction gaan schrijven (en lezen trouwens ook). Dit deed ik dan in het Engels en plaatste ik op DeviantArt zodat ik ook feedback kreeg.

Zo heb ik veel Naruto verhalen geschreven, maar ook voor Hoe tem je een draak, Hey Arnold of Jimmy Neutron. Van de laatste twee heb ik nooit iets online geplaatst. Maar mijn Naruto verhalen waren veel in trek. Ik heb er alleen een paar niet afgemaakt… omdat ik inmiddels wel klaar was met Naruto… en ging werken.

Naast mijn schrijftechnieken te verbeteren heb ik daardoor ook veel meer Engels geleerd. Meer dan tijdens Engelse les zelf (hoewel anime kijken daar ook erg bij hielp). Sterker nog ik heb wel eens mijn verhaal aan de docente gegeven met de vraag om het te controleren zodat ik mijn veelgemaakte fouten in een lijst kon zetten. Dat deed ze en heeft mij ook enorm geholpen.

Anderen mijn verhalen laten lezen

Met mijn fanfiction verhaal liet ik dus al anderen mijn verhalen lezen. Maar ook mijn eigen verhalen, waarbij de world-building en personages volledig van mij zijn heb ik door velen laten lezen. Vrienden, familie, remedial-teacher (want dyslexie) en mijn mentor op het middelbaar. 

Zelfs een vriendin van een vriendin las mijn verhaal en heeft haar boekverslag erover gemaakt! Toen we elkaar dan eindelijk in het echt ontmoette waren we vrijwel meteen dikke vriendinnen met beide een passie voor schrijven. 

Ik heb dus nooit moeite gehad met wat anderen van mijn verhaal vinden. Iets wat ik bij vrienden die ook schrijven wel eens hoor. Het is niet dat er geen angst is voor “wat nou als ze het verschrikkelijk vinden”, maar ik ben gewoon heel benieuwd.

En nu zelf uitgeven

Hoewel ik dyslexie heb, heeft mij dat dus nooit tegengehouden om te schrijven, of te lezen, of anderen mijn verhalen te laten lezen. Het is ook al heel lang mijn droom om mijn eigen verhalen in boek in de boekhandel te zien. Ik heb niet voor niets mijn manuscript een keer opgestuurd. 

En begin september 2022 had ik dan ook besloten dat zelf te gaan doen.

Hoewel ik dat besluit had gemaakt, had ik wel meteen het idee niet heel groot te beginnen. Nou ja, niet met een boek van duizenden woorden. Dus toen kwam ik al snel uit bij een prentenboek. 

Het ding was, ik kwam erachter dat ik wel een KvK nodig had als ik mijn eigen boeken zou gaan uitgeven. Geen probleem, en twee weken later had ik mijzelf ingeschreven. Uiteraard heb ik ondertussen ontzettend veel onderzoek gedaan naar wat ik allemaal nodig had en kon doen. 

Op mijn website kun je ontzettend veel informatie vinden van vragen die ik zelf had toen ik aan deze reis begon. En uiteindelijk uiteraard mijn boeken.